Ανάπαυση Ι

Το σώμα ακουμπά στο λόφο και αναπαύεται, όπως το θέατρο-αχιβάδα του Ζενέτου* προοριζόταν να ακουμπήσει στο κενό του λατομείου.

Στον αρχικό σχεδιασμό του θεάτρου του Λυκαβηττού-πέρα από την ποιητικότητα στη μορφή-αποτυπώνεται πρόταση για ελάχιστη δυνατή παρέμβαση στον περιβάλλοντα χώρο, απόθεση του αντικειμένου-ιδέας και τελειοποίησή του σε αρμονία με το σκοπό, τη χρηση και το μέρος. Με αφορμή αυτήν την οπτική, θα μπορούσε το σώμα να μην ενοχλεί το χώρο; Είναι η ανάπαυση ένας τρόπος επαφής/απόθεσης/υλοποίησης/τελειοποίησης; Επιθυμεί ο δημόσιος χώρος την ανάπαυση ή προϋποθέτει την εγκατάλειψη για να την επιτρέψει;

Μια άσκηση αυτο-εναπόθεσης στο δημόσιο χώρο του Λυκαβηττού. 15 δοκιμες ανάπαυσης σε περίπου 15 λεπτά. 

Από τις Αγγελική Χατζή, Βασια Πασπάλη, Αλεξία Καραβελα.

Φεστιβαλ Λυκαβητού Ι

Οκτώβριος 2020 

*Τάκης Ζενέτος (1926-1977), σημαντικός αρχιτέκτονας, του ανατέθηκε ο σχεδιασμός του υπαιθριου θεάτρου του Λυκαβηττού

Ανάπαυση ΙΙΙ 

τα λασπόλουτρα